บทเรียน 2 คาบ โดย ศุภรศิลป์ หนังสือติโต

ติโต

1. ประวัติของติโต

ก. เป็นชาวต่างชาติ (กรีก) และยังไม่ได้รับพิธีสุนัด (ฆต 2.1, 3) พวกยิวต้องการบังคับให้ท่านรับ แต่เปาโลไม่ยอม (ฆต 2.1-10) สภาพของท่านต่างจากติโมเธียวซึ่งรับพิธีสุนัดที่มีแม่เป็นยิว (กจ 16.3) เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในกิจการ 15 แต่ก็มีหลาย ๆ คนเชื่อว่าเป็นเหตุการณ์ในกิจการ 11.27ตต

ข. ติโตอยู่กับเปาโลที่เอเฟโซสามปีนั้น (กจ 19) จากที่นี่ท่านถูกส่งไปโกรินโธเพื่อเก็บเงินเรี่ยไร และดูผลหรือปฏิกิริยาของพี่น้องจากหนังสือ 1 โกรินโธ ที่เปาโลได้เขียนไปว่าเป็นอย่างไร (2 กธ 7.6-9, 8.6, 12.18) ขณะที่อยู่ที่นั่น ท่านได้ทำตัวเป็นที่น่ายกย่อง หลังจากนั้นท่านก็ไปร่วมกับเปาโลที่มากะโกเนีย ซึ่งเปาโลหวังจะพบกับท่านที่โตรอา (กจ 20.1ต, 2 กธ 2.12ต, 7.6, 8.23) ข่าวที่ท่านนำมาจากโกรินโธทำให้เปาโลดีใจ (2 กธ 7.6) และเปาโลได้ส่งท่านกลับไปโกรินโธเพื่อเก็บเงินเรี่ยไรอีก (2 กธ 8.16ต, 23)

ค. เราไม่ทราบเรื่องของท่านอีกจนกระทั่งถึงหนังสือเล่มนี้ ที่เปาโลปล่อยท่านไว้ที่เกรเตเพื่อจะจัดการงานของ คริสตจักรที่นี่ให้เรียบร้อย เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นหลังจากที่เปาโลติดคุกครั้งแรกแล้ว

ง. ติโตทำงานของท่านอย่างสัตย์ซื่อ เห็นได้จากการที่เปาโลชมท่านใน 2 โกรินโธ (2 กธ 8.16) เพราะฉะนั้นท่านเป็นคนงานที่ได้รับการพิสูจน์แล้ว และเราจะเรียนถึงงานของท่านอีกต่อไปในหนังสือเล่มนี้

2. ผู้เขียน เปาโล

3. เวลา คงเขียนก่อนที่ท่านจะถูกประหารในปี ค.ศ. 67

4. สถานที่ นิโกโปลีสเป็นเมืองในกรีซตะวันตกแต่จากภาษาในหนังสือไม่จำเป็นว่าเปาโลได้มาถึงที่นี่แล้ว

5. วัตถุประสงค์ของหนังสือ

แก้ไขและป้องกันผู้สอนเท็จที่เหมือนกับหนังสือติโมเธียว หลักคำสอนที่สำคัญในหนังสือคือ พระคุณของพระเจ้าในการไถ่บาป (2.10-13) การเป็นผู้ชอบธรรมโดยพระคุณและพระเมตตาของพระเจ้าโดยบัพติศมา การสร้างใหม่และการรับพระวิญญาณบริสุทธิ์ (3.4-8) การปรากฏของพระเยซู (2.13) และการดีซึ่งเป็นผลของการเกิดใหม่ของบุตรของพระเจ้า (3.8, ดู 2.8-9)

ใจความย่อๆ ของหนังสือติโต

บทที่ 1 ผู้ปกครองและลักษณะของผู้สอนเท็จ
เปาโลเริ่มจดหมายของท่านด้วยคำคำนับมีชื่อของผู้เขียนและผู้รับ โดยเปาโลได้พูดถึงสภาพของความเป็นทาสและการเป็นอัครสาวกของท่านว่า เพื่อคนที่พระเจ้าเลือกสรรไว้จะได้รับความรอดที่พระเจ้าได้ทรงสัญญาไว้แต่เดิมมา และเราสามารถที่จะเชื่อในคำสัญญานี้ได้เพราะว่าพระเจ้าโกหกไม่ได้ เปาโลพูดถึงสายสัมพันธ์ของท่านกับติโตว่าเป็นสายสัมพันธ์ที่ใกล้ชิด ตอนท้ายของคำนำท่านได้ขอพรจากพระเจ้าและพระเยซูเพื่อติโตและพี่น้อง จดหมายเป็นกึ่งส่วนตัวและส่วนรวม

ข้อ 5 ได้พูดถึงวัตถุประสงค์ของการที่ละติโตไว้ที่เกรเต งานหนึ่งคือการแต่งตั้งผู้ปกครอง ข้อ 5-9 เป็นคุณสมบัติของผู้ปกครองซึ่งควรจะศึกษาพร้อมกับ 1 ติโมเธียว 3 จะพบว่ามีคุณสมบัติที่เหมือนกันและเพิ่มเติมขึ้นมาบ้าง

ข้อ 6-19 เป็นพวกผู้สอนเท็จที่ติโตต้องต่อสู้ โดยเปาโลได้บรรยายถึงลักษณะของคนพวกนี้ว่าเป็นคนอย่างไร ปัญหาที่เกรเตไม่ใช่เพียงแต่ผู้สอนเท็จเท่านั้น แต่ภาพของชาวเกรเตโดยทั่วไปก็เป็นคนชั่วมากจนได้สมญา “เกรตะ-ไนซ์” (CRETANIZE) ซึ่งแปลว่า คนโกหก และในข้อที่ 15-16 เปาโลได้บอกถึงความบริสุทธิ์หรือความเป็นมลทินของสิ่งต่างๆ ไม่ใช่มาจากพระเจ้าและคนที่ใจบริสุทธิ์ ความไม่บริสุทธิ์มาจากใจของคนที่ไม่บริสุทธิ์เอง

บทที่ 2 การประพฤติของสมาชิกกลุ่มต่าง ๆ และการประพฤติในระหว่างรอคอย

ข้อ 1-10 เปาโลพูดถึงการวางตัวอย่างถูกต้องของสมาชิกที่พึงมีหลังจากที่ท่านได้พูดถึงคุณสมบัติของผู้ปกครองและลักษณะของผู้สอนเท็จไปแล้ว สิ่งที่ท่านเน้นคือคำสอนอันให้เกิดปกติสุข ท่านได้แยกสมาชิกออกเป็นกลุ่ม ๆ มีชายสูงอายุ หญิงสูงอายุ หญิงสาว ผู้ชายหนุ่ม โดยติโตเองต้องเป็นแบบอย่าง และพวกทาสโดยให้พวกเขาประดับพระโอวาทของพระคริสต์ด้วยชีวิตที่สัตย์ซื่อในทุกอย่าง

บทนี้จบลงด้วยการปรากฏของพระคุณของพระเจ้า ซึ่งเป็นสิ่งที่ทำให้เราละทิ้งการชั่วและแสวงหาธรรม เพราะมีความหวังในการเสด็จกลับมาของพระเยซูผู้ได้ทรงไถ่เรา ในระหว่างการรอคอยให้เรากระตือรือร้นในการทำดี

บทที่ 3 หน้าที่ต่อรัฐ การชำระ และการจัดการกับผู้สอนเท็จ

ในบทสุดท้ายนี้เปาโลได้พูดถึงหลายเรื่องด้วยกัน เริ่มด้วยสายสัมพันธ์ของคริสเตียนต่อโลกโดยเฉพาะต่อรัฐบาล ส่วนข้อ 4-7 เป็นข้อความที่สำคัญมากที่สุดอันหนึ่งในจดหมายนักเทศน์ของเปาโลนี้ ที่เกี่ยวกับการชำระให้บังเกิดใหม่ หลังจากนั้นท่านก็กลับมาพูดถึงพวกผู้สอนเท็จอีก และวิธีการจัดการกับพวกนี้ว่าควรจะทำอย่างไร สุดท้ายเป็นคำสั่งส่วนตัว คำคำนับ และคำอำลา

ขอบคุณข้อมูลจากคุณ วีรศักดิ์    วรฤทธิ์สกุล